Twee vrienden en kenners over het werk van Michiel van Pinxteren’

Nico de Vos; 

Michiel heeft een zoekende geest, wat zichtbaar en ook voélbaar wordt in zijn creaties. De kunst die hij maakt toont een gevoeligheid voor de materie, voor het bijzondere materiaal waar hij mee werkt. Steeds opnieuw zoekt hij naar het ideaal, naar het hier & nu in hout, steen of metaal. Niet door er een standaardvorm aan te geven, maar door het te benaderen, het aan te raken. De liefdevolle touche van de huid. Hij weet, dat sensitieve samenspel is altijd uitermate delicaat. Toch is dat precies de inzet van zijn werk. 

Jan Triepels; 

“De beelden van Michiel van Pinxteren ontroeren, laten je verstillen en zetten aan tot nadenken. Op een haast confronterende manier. En dat is ook de bedoeling. Zijn beelden drukken uit wat hij denkt, waarover hij filosofeert, hoe hij de wereld observeert en ervaart. De abstracten zijn heel organisch, rond en zacht, aaibaar, ondanks het harde materiaal. Je ziet ze en je gaat eraan voelen. Liefst zou je ze ook willen horen en ruiken en kunnen proeven. De meer figuratieve abstracten zetten meer aan tot nadenken. De boodschap ervan komt tot uitdrukking als de percepties van kijker en maker bij elkaar komen. Ze zijn geheimzinnig, speels en humoristisch.

Een beeldhouwer zoals Michiel laat zijn beelden voor zich spreken. Dat kan onmogelijk anders. Dat maakt ze krachtig en persoonlijk en zorgt dat ze iets teweeg brengen bij de toeschouwer. Degene die de tijd neemt om langer naar vorm, textuur, schaduw en kleur te kijken, zal als vanzelf versmelten met het beeld. Hij of zij ervaart dan de magie van (beeldhouw-)kunst en voelt de magie van de beelden van Michiel. “