Bibi Smit over haar werk: Als kind was ik altijd aan het tekenen, maar vanaf mijn tiende voelde ik me echt aangetrokken tot aquarel. Terugkijkend denk ik dat aquarel iets aangeboren is dat glas ook heeft: een soort transparantie, directheid en spontaniteit. Heet glas lijkt voor mij te leven, de manier waarop het stroomt en beweegt en licht uitstraalt, het fascineert me totaal. Ik maak foto’s van dingen die me interesseren, soms zonder te weten waarom, en het kan vijf of tien jaar duren voordat een stuk ontstaat uit een reeks foto’s of schetsen, of ideeën die ik heb gehad.

Het stuk moet een beweging in zich hebben. Het moet levend zijn, het moet een boodschap, een gedachte of een gevoel overbrengen op een andere persoon. En glas is voor mij het perfecte materiaal om beweging uit te drukken. Het is als wind; je ziet geen wind, maar je ziet bomen bewegen, golven stromen. Alles beweegt, niets is statisch. En dat is voor mij de essentie van het leven. Het leven staat niet stil; het is altijd in beweging. Ik vind het echt spannend.